Ter inleiding
In het begin van 2020 zag ik een oproep in een huis-aan-huis-blad: op 4 mei 2020 zou er in Utrecht een theatervoorstelling “de brieven die bleven” georganiseerd worden door o.a. de Theaterschool Utrecht en men zocht in het kader daarvan ouderen, die de oorlog 1940-1945 hadden meegemaakt en die hun verhalen daarover zouden willen vertellen aan jonge mensen. Daartoe werd er eerst een bijeenkomst georganiseerd waarbij deze jongeren dan vragen zouden stellen, en aan de hand daarvan zouden de ouderen dan komen met hun verhalen. Ik gaf mij hiervoor op.
Helaas kwam daar het corona-virus tussen en alles werd afgelast. Toch wilden de theatermakers wel de verhalen verzamelen via telefoon of e-mail. Ik koos voor e-mail en zo kreeg ik het adres van twee jonge meisjes, Saskia (13) en Irene (12).
Zij hadden een aantal vragen opgesteld: vragen over de communicatie in de oorlog, de nare of ook misschien wel mooie herinneringen, over het spelen in de oorlog, het onderduiken en over de tijd na de oorlog.
Elke dag, zeven dagen lang, stuurde ik Saskia en Irene een mailbrief met mijn oorlogsherinneringen. Terwijl ik schreef, besefte ik hoe diep deze verhalen nog verankerd liggen in mijn gedachtenwereld en wat een voorrecht het nu was om deze verhalen te mogen doorgeven aan jonge mensen om zo hun iets te kunnen laten voelen welk een groot goed Vrijheid is.
Uiteindelijk werd er op 4 mei toch een mooie vorm aan dit project gegeven. Deze 11 jonge mensen hadden de verhalen van de ouderen op zich in laten werken en schreven elk aan de hand daarvan een brief vermengd met hun eigen gedachten. Op 4 mei 2020 fietsten deze jongeren elk met 100 brieven bij zich door de stad en hebben deze in diverse wijken verspreid in de hoop de herdenking hierdoor kracht bij te zetten.
Na deze inleiding vindt u hierbij de zeven mail-brieven, die ik aan Saskia en Irene verstuurde. Samen vormen zij “Mijn oorlogsherinneringen”.
www.theaterschoolutrecht.nl/de-brieven-die-bleven/
De gestuurde brieven naar Saskia en Irene