Soms komen mensen
op je pad
lopen langs je tafeltje
stellen een vraag
je geeft antwoord
en verrassend:
de woorden kloppen
met elkaar –
zo was het met Rozemarijn
een ontmoeting
zomaar uit het niets –
nu is zij er nog steeds
Rozemarijn
met een zekere regelmaat
en generaties jonger dan ik –
met haar woorden
en spontane lach
trekt zij ongemerkt
lichtsporen door de tijd
bevrijdt mijn benauwde ziel
en laat mij geloven
in een God die louter
licht en liefde heet –
dit is het verhaal van Rozemarijn
zo was het
en zo zal het blijven –
Oeke Kruythof