EEN HERDER VERTELT:
Het zal je maar gebeuren,
dat, na weer een dag in je eentonig bestaan,
je plotseling de nacht ziet kleuren!
Je hoort een stem –
je weet de herkomst niet.
Je ziet een beeld –
je ziet het eigenlijk ook niet.
Je zintuigen gaan met je aan de haal.
Je hoort een woord
en letters worden tot een nieuwe taal:
“God wordt vannacht een mensverhaal…”
Vrolijk resoneren klanken door de nacht,
de duisternis wordt door het vele licht ontkracht,
je ziet als op een klaarverlichte dag.
Na afloop kan je het nauwelijks navertellen,
maar ach, aan een herder gaat men
toch geen vragen stellen.
Zoals je weet, ben ik die nacht op pad gegaan.
Op zoek naar die God in dat mensverhaal:
wat ik vond, was paradoxaal.
Ik zocht naar tronen en paleizen,
maar vond een kind, een stal,
wat stro en een paar wijzen.
Het was een vreemde nacht
vol onbegrepen uren ,
want ik ken geen profetie
en koud zijn vaak de synagogemuren.
Toch, in die nachten van het heden
gaat immer schuil die éne nacht
van nu een jaar geleden
en langzaam begint het te dagen,
dat wellicht die nacht een antwoord heeft
op vele van mijn vragen.
Wellicht hoef ik niet ver te reizen en te trekken
om iets van die God te ontdekken.
Wellicht, precies zoals in die nacht van toen,
zijn het de gewone alledaagse zaken,
die het Volmaakte raken:
een kind, dat lacht –
een ster, die straalt –
een schaap, verloren, dat mijn stem herkent –
het zieke lam, dat ik gisteren nog heb verwend…
Ja, weet je,
ik denk nog vaak aan dat wonderlijk gebeuren,
toen plotseling voor mij de nacht ging kleuren…
Oeke Kruythof