Het voorjaar tintelt in
de lucht terwijl het laatste
restje sneeuw verdwijnt
er is geen zuchtje wind
bewegingloos staat de
natuur gespannen
en houdt de adem in –
een ekster scharrelt tussen
losse zonbeschenen bladeren
zijn witte bef wint het
van de sneeuw
nog even wachten
nog even
en dan zal de natuur
weer gloriërend triomferen
in al haar lentepracht –
hoe goed is het om
nu hier mens te zijn –
Oeke Kruythof