de herfstzon en een vrije dag
ik wandel door het park
onbegrensd is de tijd vandaag
er is geen te vroeg
er is geen te laat
geen plicht naar links
geen plicht naar rechts
alleen het nu
dat zich met elke stap verdiept
de leegte die vol wordt
van het onbegrensde
ik heradem –
het park verlatend
bots ik tegen praters
drukke alleengaande
draadloze praters
non-stop wordt hier de tijd
ultiem begrensd –
ik kijk even om:
welk een weldaad is
zo’n park in de stad
het is haar levensadem –
Oeke Kruythof