Af en toe
bij vlagen
balanceert hij
langs de afgrond –
stil verborgen
in het landschap
van zijn ziel –
een stap slechts verwijderd
van de vrije val
naar zinloosheid en niets –
maar altijd
net op tijd
doet hij die ene stap
weer terug
noem het
moed der wanhoop
of –
genade
moed der hoop
hij herademt
hervat zijn werk
vecht zich sterk
en met die afgrond
loopt hij nooit
te koop –
Oeke Kruythof