Stil weggedoken zat je in de vensterbank
duidelijk verdwaald
hoe dan ook
je moest het vege lijf nu redden
je lijf, net drie millimeter lang
je bewoog
vertwijfeld ging je rondjes lopen
verstrengeld om je eigen as
de vrijheid hopeloos verloren
het groene gras een paradijs
ik bracht je op mijn hand naar buiten
en zag je schoonheid
de symmetrie in rood en zwart
de zon penseelde licht
ik dacht:
je draagt precies de naam die bij je past!
Oeke Kruythof