Soms ga ik naar
de uithoeken van mijn ziel
en probeer te ontrafelen
wat daar verborgen ligt
noem het de geheimen
van de ziel:
waarom doe ik zoals ik doe
waarom denk ik zoals ik denk –
ik maak hekken open
dring steeds dieper door
ik speur en speur
en sluit de hekken weer
helaas weinig heb ik ontcijferd
vond niets dan lettergrepen
in vage dromen onafgemaakt –
hoe slecht kent de mens zichzelf
het is duidelijk
geheimen blijven zichzelf getrouw
de angst bekruipt mij –
maar dan keer ik terug
tot de aloude woorden
de psalm die mij verhaalt van de Eeuwige:
de God die mij tot in mijn diepste zelf doorgrondt
de God aan wie ik mij kan toevertrouwen
Hij maakt het goed met mij –
Oeke Kruythof
Psalm 139