de bomen langs de singel
staan ingetogen stil
geborgen in hun eigen wezen
ze lezen in hun spiegelbeeld
dat in het water staat geschreven:
oeroud is het verhaal
van sterven en weer leven
het beeld verrimpelt
door het vallend blad
symbool van afscheid nemen
behoedzaam lees ik mee
en zie verrast
de knoppen reeds gespeld
verlicht weet ik:
als straks de winter
dood en leegte preekt
wil ik hieraan blijven denken
aan de knoppen
die reeds zijn gespeld –
Oeke Kruythof